Man Eghaland, man Hoimatland,
sun traut u vulla Pracht,
dich haut za meina Lust u Freid
da Herrgott seiwa gmacht.
Mogh nuh sua weit in d'Welt eingäihn,
s is nengreng wöi dahoim sua schäin,
u wüll me aa koan Mensch vastäihn:
Man Eghaland vagiß e nöin!
Man Eghaland, man Hoimatland,
wau vulla Lebm alls is,
waus gröint u blöiht u guwaliart,
als wars in Paradies.
Mogh nuh sua weit in d'Welt eingäihn,
s is nengreng wöi dahoim sua schäin,
u wüll me aa koan Mensch vastäihn:
Man Eghaland vagiß e nöin!
Man Eghaland, man Hoimatland,
wöi woarst du gweiht u gsegnt,
af Wegh u Stegh, in Duarf u Stoodt
is jedan s Glück begegnt.
Mogh nuh sua weit in d'Welt eingäihn,
s is nengreng wöi dahoim sua schäin,
u wüll me aa koan Mensch vastäihn:
Man Eghaland vagiß e nöin!
Man Eghaland, man Hoimatland,
wöi bin i diar sua gout,
dan Büld, man Hoimat, bis zan Taud
miar töif in Herzn rouht.
Mogh nuh sua weit in d'Welt eingäihn,
s is nengreng wöi dahoim sua schäin,
u wüll me aa koan Mensch vastäihn:
Man Eghaland vagiß e nöin!